​

 

To spektakl, który próbuje przyjrzeć się dziecięcym snom i absurdalności życia. Sny, które często związane są z rozmaitymi lękami, marzeniami, poczuciem bezpieczeństwa i niebezpieczeństwa są to przede wszystkim obrazy wywołane silnymi wrażeniami związanymi ze spotkania dziecka ze światem dorosłych na jawie. Dziwne postaci, które Alicja spotyka w swoim śnie to głównie dorośli. Lewis Carrol nadawał swoim bohaterom cechy charakteru osób mu współczesnych, znanych w jego środowisku. Ma to swoje odzwierciedlenie w spektaklu dynowskim ponieważ biorą w nim udział obok profesjonalistów, amatorzy, mieszkańcy Dynowa ( rozpoznawani w tym środowisku co tylko dodaje znaczeń ale nie zawęża interpretacji). Spektakl stworzony z myślą o Dynowie nie jest wcale skierowany do określonego środowiska lokalnego. Oczywiście nie jest również tylko dla publiczności dziecięcej. Spektakl staje się uniwersalny nie tylko przez użycie różnorodnych technik teatralnych, rozwiązań scenicznych, wieloznaczności odniesień ale przede wszystkim przez dotknięcie tematu (problemu) absurdu w życiu. Poczucie absurdalności różnych sytuacji społecznych i osobistych przenika przecież każdego człowieka.