Siła Przyzwyczajenia

Teatr Ateneum Warszawa - 2012

Przekład – Monika Muskała

Reżyseria – Magdalena Miklasz

Scenografia – Ewa Woźniak

Obsada:

Caribaldi, dyrektor cyrku – Krzysztof Gosztyła

Wnuczka – Magdalena Koleśnik (PWST Kraków)

Żongler – Dariusz Wnuk

Pogromca – Przemysław Bluszcz

Błazen – Mateusz Banasiuk

Prapremiera polska – 10 listopada 2012 r.

Bohaterowie Siły przyzwyczajenia Thomasa Bernharda to cyrkowcy: Żongler, Błazen, Pogromca i Akrobatka oraz dyrektor, który całym tym cyrkiem rządzi. Cyrk jest niewielki, prowincjonalny, jego widownia też nie bywa za duża. Zresztą to już nie te czasy, gdy wizyta cyrku była wielką atrakcją i o sztuczkach na trampolinie albo o tresurze słoni opowiadano sobie potem długo w domach czy biurach.

Z pozoru jak każdy inny, ten cyrk jest jednak dziwny, nietypowy. Otóż prawdziwą pasją dyrektora Caribaldiego jest codzienne ćwiczenie z artystami – po wykonaniu scenicznej pracy – słynnego kwintetu smyczkowego Franciszka Schuberta „Pstrąg”. Zawodowcy na arenie, amatorzy w muzyce, cyrkowcy starają się sprostać szaleńczym wymaganiom dyrektora wiolonczelisty, znęcającym się nad nimi jako artystami i jako ludźmi. W imię czego? Własnych niezrealizowanych ambicji? Miłości do Sztuki? Pasji doskonałości?

Caribaldi jest tyranem i jednocześnie miłośnikiem piękna; zapatrzony w swoje ideały nie dostrzega upokorzeń ludzi, których zmusza do niechcianych wysiłków. Nie widzi, że bywa w tym wszystkim groteskowo śmieszny.

Sztuka największego austriackiego dramaturga drugiej połowy XX wieku to komedia o cyrku, jakim staje się nasze życie, gdy zaczyna nim rządzić chora ambicja używająca najszlachetniejszych niekiedy argumentów.

W roli głównej zobaczycie Państwo Krzysztofa Gosztyłę, który nie tylko gra znakomicie jako aktor, ale i jako… wiolonczelista.

Prasa: